SAHİH-İ BUHARİ

Bablar - Konular - Numaralar

KİTABU SIFATU’S-SALAT

<< 437 >>

باب: إذا ركع دون الصف.

114. Saf'a Varmadan Rükûya Gitmek

 

حدثنا موسى بن إسماعيل قال: حدثنا همام، عن الأعلم، وهو زياد، عن الحسن، عن أبي بكر: أنه انتهى إلى النبي صلى الله عليه وسلم وهو راكع، فركع قبل أن يصل إلى الصف، فذكر ذلك للنبي صلى الله عليه وسلم فقال: (زادك الله حرصا ولاتعد).

 

[-783-] Ebu Bekre (radiyallahu anh) şöyle demiştir: "Bir defasında Resûlullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem namaz kıldırırken mescide girmiştim. Resûlullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem rükû'a varmıştı. Bunun üzerine ben daha saf'a ulaşmadan rükûa gittim. Daha sonra bunu Resûlullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem'e anlattım. Bana şöyle dedi: Allah senin (namaza olan) düşkünlüğünü ve hırsını artırsın, ama bir daha böyle yapma!"

 

 

AÇIKLAMA:     Resûlullah (s.a.v.)'in Allah senin hırsını artırsın" şeklindeki duası. Allah senin hayra olan tutkunluğunu ve hırsını artırsın anlamındadır.

 

İbnü'l-Müneyyir şöyle demiştir: "Resulullah Ebû Bekre'nin bu tavrını genel olarak tasvip etmiş ancak İşin ayrıntısında hatalı olduğunu be­lirtmiştir. Ebu Bekre'yi onaylaması onun cemaat sevabından mahrum kalmamak için gösterdiği hırstan ileri gelmektedir."

 

Resûlullah'ın ama bir daha böyle yapma!" şeklindeki sö­zü şu anlamdadır: Bir daha böyle aceleyle gelip saf’a katılmadan rükûa varma ve rükûa vardıktan sonra da eğilmiş bir vaziyette yürüyerek saf’a girme.

 

Ahmed İbn Hanbel, İshâk İbn Râhûye ve İbn Hüzeyme gibi bazı Şafiî muhaddisler bunun haram olduğunu söylemişlerdir. Onların bu konudaki delili Vâbisa ibn Ma'bed'in naklettiği şu rivayettir; "Resûiullah birisi­nin tek başına safların arkasında namaz kılmakta olduğunu gördü ve ona nama­zını tekrar etmesini emir buyurdu." Ahmed İbn Hanbel ve İbn Hüzeyme gibi hadisçiler sünen sahiplerinin naklettiği bu hadisin sahih olduğunu söylemişlerdir. İbn Hüzeyme, Ali İbn Şeybân'dan buna benzer bir rivayet nakletmiştir. Ancak bu rivayette şöyle bir fazlalık bulunmaktadır: "Safların arkasında tek başına namaz kılan kimsenin namazı olmaz.

 

İmam Şafiî ve aynı görüşü benimseyen âlimler ise Ebu Bekre hadisini delil olarak göstermişlerdir. Onlara göre Vabisa hadisindeki emir istihbâb İçindir; yani namazı iade etmenin müstehap olduğunu gösterir. Zira yukarıdaki rivayette Ebu Bekre namazın bir bölümünü safların arkasında tek başına ifa etmiştir ve Resulullah ona namazını tekrar etmesini emir buyurmamıştır. Fakat bir daha böyle bir şeye kalkışmamasını emretmiştir. Bu açıdan bakıldı­ğında Resulullah onu sanki daha faziletli bir amele irşad etmiş gibidir.

 

Bu hadîs-i şerîf cemaate sonradan uyacak bir kimsenin imam hangi rüknü ifa ediyorsa hiç beklemeden o anda uymasının müstehap olduğunu göstermek­tedir. Saîd İbn Mansûr'un Sünen'inde Abdülaziz İbn Refî'nin Medine'li bir çok kişiden naklettiği şu rivayette Resûlullah bunu açıkça emret­miştir: "Kim namaz kıldığımız zaman beni kıyamda, rükûda veya secdede bu­lursa hemen ben hangi rüknü yerine getiriyorsam o rükünde bana uysun.